Za nami niezwykły weekend w Jeleniej Górze!
W dniach 11 - 13 lipca Jelenia Góra była miejscem 42. Międzynarodowego Festiwalu Teatrów Ulicznych im. Aliny Obidniak. Przez trzy dni plac Ratuszowy i ulice Starego Miasta zmieniły się w tętniące życiem, pełne emocji sceny artystyczne. Na festiwalu zaprezentowało się aż 8 zespołów z Niemiec, Włoch, Kazachstanu, Ukrainy, Czech i oczywiście: Polski. Zaprezentowano trzynaście różnych spektakli.
Niedziela - dzień ostatni (13 lipca)
Tego dnia atrakcje rozpoczęły się o godzinie 17:00 od interaktywnych warsztatów teatralnych z Teatrem Wagabunda i spektaklem "Stara Zagroda". Wtajemniczeni uczestnicy mogli tworzyć konstrukcje, w kreatywny sposób poznając elementy teatru ulicznego. O 18:30 na uliczną scenę wkroczył Alexandr Makagon z Kazachstanu, ze swoją widowiskową "Cyrkojazdą" - energicznym show, które zachwyciło dużych i małych widzów. O 19:30 nastąpiła prezentacja włoskiej grupy Teatro Due Mondi "Rossini Flambe". Następnie o 20:45 teatr KTO, zaprezentował Poruszające przedstawienie "Arcadia", gdzie poprzez sztukę zapytano o sens życia i czym jest szczęście. Dyrektor Teatru im. C. K. Norwida, Tadeusz Wnuk, określił spektakl jako,
Bardzo piękny, wzruszający. Oddający głębię ludzkiego losu.
Symboliczny Wielki Finał
Teatr istnieje po to, by łączyć ludzi ponad podziałami - to przestrzeń wspólnego przeżywania, dialogu i wzajemnego zrozumienia, gdzie emocje stają się językiem uniwersalnym...
W takim kontekście rodziła się idea festiwalu w Jeleniej Górze, mówi Tadeusz Wnuk:
Trwała zimna wojna. Alina Obidniak była niesamowitą osobą - tworząc pierwszy międzynarodowy festiwal teatrów ulicznych w Polsce w takim czasie.
Kultura staje się mostem między ludźmi, niezależnie od ich korzeni
Spektakl "Ashes" niemieckiego Antagon Theater Ahtion jest prawdziwie multikulturowym kolażem, gdzie przenikają się aktorzy różnych narodowości, różne tradycje i formy artystycznego wyrazu.
Na scenie spotyka się pieśni i tańce z różnych kultur - fragmenty i wariacje na temat układów tanecznych, często zapominanych lub marginalizowanych. Grupa korzysta z dorobku kultur z całego świata. I tak zszokowani, na jednym podkładzie muzycznym obserwujemy taneczną wariację na temat hiszpańskiego flamenco, chińskiego tańca klasycznego i indyjskiego tańca klasycznego, o którym wzmianki sięgają 500 lat przed naszą erą. I to wszystko - pięknie współgra. Pojawiają się też elementy capoeiry.
Wszystko oprawione kapitalną muzyką na żywo. Niektórzy aktorzy schodzą ze sceny zasiadając do instrumentów, by za chwilę np: wskoczyć na szczudła...
Cały spektakl nabrzmiewa symboliką. Ciało aktora staje się nośnikiem kulturowych opowieści - physical theatre, łączy się tu z maskami, puppetry, sztuką cyrkową, a także fragmentami tradycyjnych, tanecznych choreografii z różnych zakątków świata. Oczarowany widz momentami czuje się przeniesiony do świata dobrego, starego anime, po chwili zasiada w cyrku, bądź staje się odbiorcą folkloru i narodowych układów choreograficznych.
Niezwykła fuzja stylów, bodźców - porusza i pokazuje: wszyscy jesteśmy tacy sami. Opowieść oswaja również z motywem śmierci, pokazuje starość i dorastanie, obrazuje: krąg życia. Delikatnie i lekko, bez dramatyzmu: w przekazie. Poruszając jednak najczulsze struny: u odbiorcy. Pozostawiając nas z jednym wnioskiem: wszyscy jesteśmy tacy sami. Kultura - staje się więc mostem między ludźmi, niezależnie od ich korzeni.
To tu wszystko się zaczęło - mówi Tadeusz Wnuk - To najstarszy festiwal teatrów ulicznych w Polsce. Drugi w Europie. Kraków, Poznań, przyjeżdżały tutaj. Tutaj uczyli się ulicznego teatru. Wszystko rozpoczęło się w Jeleniej Górze.
